Houdt u van lekker eten? Goede gesprekken voor de start. Vaak worden die gedomineerd door containerbegrippen, termen zonder scherp afgebakende betekenis. Anders gezegd: woorden waaronder iedereen iets anders kan verstaan. Voor de een betekent 'lekker eten' een restaurant met drie Michelinsterren, voor de ander is dat de pizzeria. Is een vraag gesteld in zulke containerbegrippen dan een 'onzinnige' vraag? Nee, want niet de vraag is onzinnig, maar met het antwoord kun je niks. Je hebt pas iets aan het antwoord als je weet wat iemand onder 'lekker eten' verstaat. Wat ontbreekt is de vervolgvraag: wat is voor jóu lekker eten? Enkele voorbeelden 'dichter bij huis'.
‌‌
‌Kunt ú het oneens zijn met de volgende, van internet geplukte, citaten uit visies en missies: 
‌- laagdrempelige en persoonlijke huisartsenzorg;
‌- goede zorg waarbij de gezondheid van de patiënt centraal staat; 
‌‌- kwalitatieve mondzorg voor iedereen, in een open en vriendelijke sfeer;
‌- professionaliteit en respect hoog in ons vaandel;
‌- met voldoende ruimte voor het eigen privéleven.
‌
‌Dat zijn toch prima doelen? Wie wil er nou geen goede zorg leveren, professioneel werken en in een vriendeljke sfeer. Wie kan daar tegen zijn? Zeker, ze zijn alleen niet specifiek genoeg. Waar het om gaat, is: wat bedoel je precies, hoe ziet dat er uit, wat doe je dan en hoe, wat doe je niet, hoe merk ik, jij, de patiënt dat, wat wordt er van mij als maat, medewerker verwacht et cetera. Als dat niet wordt uitgediept en geconcretiseerd, zet iedereen zich in en trekt vol inzet de kar. Alleen niet allemaal dezelfde kant uit! En dat is niet alleen contraproductief, het leidt onherroepelijk tot onenigheid en spanning.
‌
‌Onderzoeken of de beelden die u van elkaar heeft wel kloppen. Ontdekken wie die ander is en wat die wil, vindt, kan en waarin u verschilt. Vragen stellen en doorvragen naar de antwoorden áchter het antwoord. Kijken en luisteren naar de non-verbale communicatie. Is wat wordt gezegd daarmee congruent. Welke vraag wordt niet gesteld of beantwoord; wat is het belang, de reden, de achtergrond .......... Dat gebeurt bij het vormen van een samenwerking vaak onvoldoende. En niet alleen bij 't vaststellen van de missie! Dat geldt voor de dagelijkse comunicatie en voor alle afspraken die je nu en later maakt. Of het nu personeelsbeleid betreft, de samenwerkingsovereenkomst, het (te bouwen) praktijkpand, de praktijkorganisatie, niet-patientgebonden taken  ......... en ga zo maar door. 
‌
‌In die 'tekortkoming' voorziet Fundamed. Dat is de essentie van het concept en de rol van van de procesbegeleider, die helpt bij het vinden van de antwoorden en oplossingen.‌